Als nieuw lid wil ik de gelegenheid te baat nemen ons even voor te stellen.
Mijn naam is Maurice Berets (56), getrouwd met Ingrid (55) en we hebben 3 kinderen, Maxime (25), Régis (21) en Frédérique (19). Onze zoon Régis heeft ooit een zeilcursus bij Sailcenter Limburg gedaan, maar doet niet actief aan zeilen. Allemaal gaan ze graag mee naar de boot, maar dan eerder voor de ontspanning dan om zelf te zeilen.
Het spreekwoordelijke “hij is op het water opgegroeid” is op mijzelf wel van goed van toepassing. Vlak na mijn geboorte namen mijn ouders mij in mijn wiegje al mee naar de boot en onderging ik onbewust mijn eerste watersportmomenten met hun Kolibrie kajuitzeiljachtje. In 1969 leerde ik rond diezelfde Kolibrie in het Gardameer zwemmen. De pikhaak, welke mij als figuurlijke wortel voorgehouden werd, werd steeds iets verder van me afgehouden, totdat deze uiteindelijk buiten bereik was en ik zonder ondersteuning zwom.
Kort daarna volgde voor mijn broer (welke ook sinds 2020 lid is) en mij ons eerste bootje, een Piraatje. We kregen onze eerste zeillessen, wat inhield dat wij in het bootje zaten en mijn vader aan de wal instructies stond te schreeuwen. Al snel deden we aan de zeilwedstrijden mee, welke toentertijd nog op de maas werden gevaren, tussen scheepvaart en andere pleziervaart door.
In de 70er jaren werd het Piraatje opgevolgd door een houten wedstrijd Schakel en ook daarmee werd veelvuldig aan wedstrijden meegedaan. De Schakel zou nog lang aanblijven, ondanks dat er van wedstrijden samen met mijn broer op een gegeven moment geen sprake meer was. Het werd langzaam tijd voor een eenmansboot.
Een mede-clublid van onze toenmalige club de Waolenwiert wekte mijn interesse voor de Olympische Finn klasse en 1987 kocht ik van een bekende Nederlandse zeiler een Finnjol.
Fanatiek ging ik aan de slag en ondanks mijn lage gewicht van 74 kg in die tijd (voor een Finn ligt het ideale lichaamsgewicht tussen 95 en 110kg en nee, ik weeg nu geen 74kg meer) werd ik in 1988 clubkampioen en wist ook buiten het clubverband een aantal hoge klasseringen noteren.
In dezelfde periode werd ik door de eigenaar van een 16m2 gevraagd als stuurman en zodoende voer ik vele seizoenen in beide klassen fanatiek wedstrijden.
Daarnaast was ik jarenlang zaterdags actief als zeilinstructeur, dus zowel op zaterdag als op zondag zat ik op het water, ook werd elke donderdag met meerdere Finnjollen op het water getraind.
In 1996 werd ons eerste kind, Maxime, geboren en in het wedstrijdzeilen kwam al snel de klad.
Tijdens seizoen 1997 voer ik nog maar 4 wedstrijden en nam ik afscheid als zeilinstructeur, het was gewoon niet meer te combineren.
We besloten een kleine kajuitzeilboot te kopen en ons oog viel op een Jouet 600, waar de Finn voor moest wijken. Met deze leuke kajuitzeilboot hebben we met veel plezier 14 jaar lang op de maasplassen gevaren. Al snel werd de tijdelijke ligplaats bij Marec in Heerenlaak verruild voor een vaste ligplaats in Porta Isola, Stevensweert en rond de millenniumwissel volgde het lidmaatschap bij Watersportvereniging Stevensweert.
In 2011 schaften we onze huidige kajuitzeilboot aan: een Jeanneau Aquila. Sinds bijna 10 jaar zeilen en tuffen we daarmee rond op de Limburgse plassen vanaf de thuishaven in Stevensweert. Veel leden zullen de boot dan ook wel kennen, onze favoriete ankerplaats sinds jaar en dag voor na of tussen het zeilen is De Grote Hegge.
De passie voor het wedstrijdzeilen is nooit vervaagd. Ofschoon onze huidige kajuitzeilboot een geweldige zeiler is en ik al zeilend elk beetje snelheid eruit pers dat erin zit, blijft het een recreatieve bezigheid. Wat zou ik toch graag weer aan wedstrijden deelnemen. In 2018 bezocht ik de wereldkampioenschappen Contender (internationale klasse eenmansboot) en een daaraan deelnemende ex-collega probeerde me te overtuigen in die klasse in het wedstrijdcircuit in te stappen, hij wilde zelfs zijn reserve-boot een seizoen ter beschikking stellen. Het zaadje was geplant, maar toch zette ik de stap nog niet. Het liet me echter ook niet los, in 2020 surfte ik op een regenachtige dag aan het Gardameer (helaas niet op het water) op internet en stuitte, niet geheel ontoevallig, op een advertentie van een Finnjol. Al vanuit Italië werd met de eigenaar in Gent contact gelegd en enkele weken later mocht ik mij trotse eigenaar noemen. Daarmee ontstond ook meteen behoefte aan een walplaats, welke WSV Stevensweert niet kon bieden. In een mum van tijd was de overstap naar de Thorner Zeilclub geregeld: tijdens de laatste wedstrijd van het jaar mocht ik voor de ballotagecommissie verschijnen en sinds oktober 2020 ligt onze Jeanneau met de naam “Gentilezza” aan de F-steiger afgemeerd.
Gedurende het seizoen is het plan in elk geval aan alle clubwedstrijden deel te nemen en wellicht ook aan de een of andere Finn klassewedstrijd buiten de club. In de Finn stappen zonder voorbereiding is geen goed plan. Peu à peu heb ik de benodigde spullen verzameld om ook onder koude omstandigheden te kunnen varen. Aan de boot moeten nog een paar aanpassingen gedaan worden en dan kan het feest beginnen. Contact met de andere Finn-zeiler binnen de Thorner Zeilclub werd in december al gelegd, met de vraag of we samen kunnen sparren. Hopelijk zit ik binnen de komende 4 a 6 weken in mijn Finn op het water te kleumen.
Uiteraard betekent dat alles niet dat er van de Jeanneau geen gebruik gemaakt zal worden, deze zal net zo goed regelmatig buiten de haven op de plassen te vinden zijn. Met het gezin recreatief te zeilen, na het aftuigen het anker uit te kunnen werpen en lekker koffie aan boord zetten heeft ook zijn heerlijke charme.
Met enkelen van jullie heb ik tijdens de bezem uit de mast in 2020 al kennis kunnen maken. Daar ik niet bang ben de handen uit de mouwen te steken, zal ik ook tijdens de bezem in de mast weer van de partij zijn en hoop dan nog meer leden te ontmoeten. Wat is het mooi om van deze fantastische en actieve club lid te mogen zijn, ik verheug me op seizoen 2021.
Tot zeilens!